Skip to main content

Over Oost Groenland

De oostkust van Groenland wordt gekenmerkt door de prachtige natuur en is één van de meest geïsoleerde gebieden ter wereld. In Tasiilaq en de vijf dorpen eromheen wonen in totaal ongeveer 2.900 mensen. 800 km noordelijker ligt nog één dorp met 350 mensen. Tasiilaq is met 2.000 inwoners het grootste dorp. Dit gebied is alleen met de helikopter te bereiken en wordt tussen juni en november met een schip bevoorraad. In de winter vriest het kustwater dicht. Het wordt de tijd van het noorderlicht en regelmatig komen er sterke stormen die gemakkelijk de sterkte van een orkaan hebben.

 Ongeveer 100 jaar geleden leefden de Inuit hier een leven op zichzelf zonder contact met de buitenwereld. Levend in huizen van steen en huiden  hebben zij overleefd door middel van de jacht in kayakken en het vissen. Het is ongelofelijk hoe de mensen hebben geleefd en doorgezet in dit ruwe klimaat. Het bewijst hoe sterk en vaardig zij zijn!

Van oudsher geloven de Inuit in geesten, die zij op verschillende manieren proberen te beïnvloeden. De honger naar het bovennatuurlijke zit diep geworteld in de cultuur.

De Inuit aan de oostkust van Groenland spreken hun eigen dialect, welke pas sinds het gebruik van sms een schrijftaal aan het worden is. Dat betekent ook dat er op het gebied van onderwijs bijna niets in het eigen dialect aanwezig is. Gelukkig is er een West Groenlandse bijbel, waar we dankbaar gebruik van maken.

 Op het eerste gezicht zien Tasiilaq en de omliggende dorpen er met haar vele gekleurde huizen er idyllisch uit. Lopend over de wegen door het dorp zul je vriendelijke mensen tegenkomen. Ieder groet elkaar en de drukte van de Westerse wereld lijkt zo ver weg te zijn. Maar achter de vriendelijke gezichten en gekleurde huisjes schuilt een ongeziene werkelijkheid. De samenleving in Oost Groenland kampt met grote sociale problemen: alcoholisme, verwaarloosde kinderen, misbruik, huiselijk geweld, gokken, abortus en zelfmoord. Er zijn veel tiener-zwangerschappen en alleenstaande moeders zonder vaste huisvesting. Op het aantal inwoners van 2.900 in dit gebied lopen er 400 kinderzaken bij de sociale dienst. Er is hier geen psycholoog gevestigd en zeer weinig hulp om met de traumatische ervaringen te dealen, die bijna iedereen hier heeft opgelopen.

Hopeloosheid en gebroken relaties kenmerken het leven van de meeste mensen.

 Het dorp Tasiilaq, dat over 2 km2 verspreid is, biedt geen mogelijkheid tot voortgezet onderwijs.  Er zijn hier maar heel weinig mogelijkheden voor sociale activiteiten. Er is bijvoorbeeld geen zwembad, geen bioscoop en het eerste eetcafé werd pas in juli 2018 geopend. Omdat er hier “niets te doen is”, zoals we vaak horen, verdoen mensen hun tijd met gokken of drinken.

Kinderen en jeugd zijn een bijzonder kwetsbare groep in dit gebied. Omdat de thuissituatie vaak onveilig is, zijn kinderen en jeugd veel buiten, in de jeugdclub of bar. Dit is geen inspirerende omgeving en draagt verder bij aan het in stand houden van de sociale problemen.